طبق آمار اخیر، نزدیک به یازده میلیون نفر در کشور پرتغال زندگی می‌کنند. تقریبا دو سوم مردم پرتغال در سواحل کشور از جمله پایتخت، لیسبون و کلانشهرهای اطراف آن زندگی می‌کنند که جمعیت آنها حدود دو میلیون نفر هستند. اوپورتو (پورتو) دیگر شهر بزرگ کشور است که جمعیت آن حدود یک میلیون است.
بسیاری از جمعیت پرتغال ترکیبی از افرادی هستند که در طی قرن‌ها در منطقه ساکن بوده و تجارت می‌کنند. اولین کسانی که در این منطقه ساکن شدند، ایبریایی‌ها و در طی سال‌ها، سلت‌ها، رومی‌ها، قبایل آلمانی، مورها، یهودیان و سایر مهاجران هستند که از ویژگی‌های فیزیکی خاصی برخوردارند. بسیاری از مردم پرتغال، ویژگی‌های عمومی مدیترانه‌ای مانند چشمان قهوه‌ای، موهای قهوه‌ای و قد کوتاه‌تر از 180 سانتی متر دارند. شواهدی از قبیله‌های آلمانی هنوز هم در شمال کشور به چشم می‌خورند که قدبلندتر با موهای روشن و چشم‌های رنگی هستند و در جنوب کشور نیز افرادی از دوران موریس زندگی می‌کنند.
زبان مردم پرتغال، پرتغالی است. پرتغالی همچنین در کشورهایی مانند برزیل، آنگولا، کیپ ورد، تیمور شرقی، گینه بیسائو، ماکائو، موزامبیک، پرتغال، سائوتومه و پرنسیپ صحبت می شود.
مذهب مردم پرتغال
تقریبا 80 درصد جمعیت پرتغال، خود را کاتولیک رومی می‌دانند اما سایر افراد آزادی دین را ترجیح می‌دهند. اگرچه کلیسا و دولت در قانون اساسی از هم جدا هستند اما تعطیلات رسمی و آئین نامه‌های اخلاقی و قانونی آن با میراث کاتولیک در هم تنیده‌اند و بسیاری از آنها هنوز هم در کلیسا ازدواج می‌کنند.
مردم پرتغال (افرادی که عمدتا در مناطق روستایی زندگی می‌کنند) به شدت خرافاتی هستند و به باورهای پیش از مسیح عقیده دارند. خرافات مشهور مربوط به ماه و چشم بد هستند که در برخی از شرایط باعث وحشت آنها می‌شود.
لباس مردم پرتغال
لباس مرسوم آنها، سبک غربی است و مردم شهرها لباس‌های خوبی می‌پوشند. لباس‌های سنتی مانند کلاه برت برای مردان و شال‌های مشکی برای زنان ممکن است هنوز هم در مناطق روستایی دیده شود.
توصیف مشخصات ملی آسان نیست اما گفته می‌شود بیشتر مردم پرتغال آرام، مهمان نواز و دوستانه هستند. بااینکه ممکن است برخی از آنها در نگاه اول بی روح و بدخلق به نظر برسند اما در کل همواره آماده کمک به سایرین هستند. بیشتر مردم شمال کشور، رسمی‌تر و محافظه کارتر هستند، در حالیکه در جنوب عموما دوستانه‌تر و آرام‌تر هستند.
سبک زندگی مردم شهری مانند همتایان خود در سایر کشورهای اروپایی است اما در هر دو مناطق روستایی و شهری، طرز فکر آنها پیچیده است. زمانی که مردم پرتغال احوالپرسی می‌کنند، عموما هر دو طرف صورت را می‌بوسند.
از دیگر فعالیت‌های فرهنگی در شهرهای بزرگ و کوچک، گذراندن ساعت‌ها زمان در کافه‌ها و خوردن قهوه است. مثل بیشتر کشورهای مدیترانه‌ای، مردان مسن در میدان‌های سنگفرش به تماشای جهان می‌نشینند، درحالیکه زنان دورهمی‌های خاص خود را دارند.
تحصیل و مشاغل مردم پرتغال
همه کودکان نیز باید حداقل تا چهارده سالگی به مدرسه بروند و دوره دبیرستان را تمام کنند. فراتر از این سطح، پذیرش در دانشگاه‌ها برای هر رشته و دانشکده، هر سال با سهمیه تعیین شده صورت می‌گیرد.
زنان بیش از نیمی از فارغ التحصیلان آموزش عالی و تقریبا نیمی از پزشکان کشور را تشکیل می‌دهند. با این حال، نقش آنها در خانواده هنوز از اهمیت ویژه‌ای برخوردارند.
کارمندان پرتغالی به سازگاری، سخت کوشی و صرفه جویی شناخته می‌شوند. صنعت این کشور، بیش از یک سوم نیروی کار کشور را استخدام کرده است درحالیکه تقریبا نیمی از آنها در مشاغل خدماتی فعالیت می‌کنند. مشاغل در مناطق مختلف کشور، متفاوت هستند، به عنوان مثال، مشاغل اصلی در پایتخت، صنایع سنگین، در الگرو گردشگری، و در جزایر آزورس و مادیرا کشاورزی است. درآمدها گرچه در حال افزایش هستند اما هنوز از میانگین اتحادیه اروپا پایین‌تر است.
در کشور پرتغال، مردم واقعا عاشق کشور خود هستند. مردم لیسبون معتقدند شهری دوست داشتنی‌تر از شهر آنها وجود ندارد. پرتغالی‌هایی که به کشورهای دیگر مهاجرت کرده‌اند، معمولا سالانه از سرزمین خود بازدید می‌کنند و بسیاری از آنها پس از بازنشستگی به شهر خود بازمی‌گردند.
مهاجران و اقلیت‌های قومی در پرتغال
کشور پرتغال تعداد فزاینده‌ای مهاجر را در خود جای داده است. مهاجران شامل آفریقایی‌ها، اروپای شرقی (بیشتر از اوکراین و کرواسی) برزیلی، آسیایی و سایر کشورهای اروپایی هستند. بیشتر آنها عمدتا در لیسبون، الگارو و پورتو زندگی می‌کنند. شهروندان لیسبون (به ویژه آمادورا) شامل تعداد زیادی از مهاجران آفریقایی از مستعمران سابق پرتغالی هستند که حدود 1% از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند. اقلیت‌های دیگر شامل افرادی از گوا (از مستعمره سابق پرتغال در شبه جزیره هند) هستند که معمولا تحصیل کرده، کاتولیک رومی و پرتغالی زبان می باشند، همچنین ماکائوها (از مستعمره سابق پرتغال در چین) که معمولا از تبار چین هستند. تعداد ساکنان برزیلی نیز در حال افزایش هستند، بسیاری از آنها به عنوان کارکنان مهمان وارد کشور می‌شوند که به رونق اقتصادی کشور نیز کمک می‌کنند. تمام این گروه‌ها در اطراف لیسبون و الگارو زندگی می‌کنند.
علاوه بر مستعمره‌های سابق، تقریبا 100،000 کولی در الگارو زندگی می‌کنند. با اینکه دولت تلاش کرد تا آنها را با جامعه بزرگ‌تر تطبیق دهند اما آنها هنوز هم به صورت یک گروه جدا و نیمه عشایری زندگی کرده و از طریق گدایی و فالگیری امرار معاش می‌کنند.
دیگر اروپایی‌هایی که در پرتغال زندگی می‌کنند، بیشتر انگلیسی هستند که در شهرهای بزرگ (لیسبون، کشکایش و پورتو) و الگارو زندگی می‌کنند و بیشتر فرانسوی‌ها که عمدتا در لیسبون ساکن هستند.
